Sander in kilifi deel 1

Vrijdag en zaterdag

De eerste nacht terug in Kilifi gaat goed! We zijn beide zo moe van het in de auto zitten de afgelopen dagen dat Sander in het bed en ik op een matras op de grond heerlijk slapen. Wel worden we om 7 uur wakker want dat zijn er inmiddels ook zoveel mensen op straat die veel geluid maken en er zijn geen gordijnen dus het is ook helemaal licht. Er is geen tijd om bij te komen want we gaan vandaag gewoon naar het schooltje. Het eerste deel van Sanders reis (de safari) is een succes geworden nu hopen dat het tweede deel (Kilifi) ook goed zal gaan.
We gaan vandaag met een tuktuk naar de school (inplaats van een motor) want we nemen gelijk alle schoentjes mee. Uiteindelijk hebben we 75 paar schoenen voor 65 kinderen, dus dat zou goed moeten gaan. Sander kijkt natuurlijk zijn ogen uit en na 10 minuten komen we aan bij de school. De laatste 20 meter moet je vanaf de weg nog over een smal paadje lopen en ik zeg nog tegen hem, laat het over je heen komen! En zodra we in het zicht zijn gillen de kinderen 'Sara, Sara, Sara' en komen ze op ons afgerend. Ze pakken niet alleen mijn handen beet maar ook die van Sander. Ze willen onze rugtassen aanpakken en ook de grote zware tas vol met schoenen nemen ze van ons over. We staan er dan even met aan elke arm echt 10 kinderen tot de kinderen weer naar de school lopen maar ze gaan vandaag niet (zoals normaal) weer naar binnen. Ze blijven Sander aanstaren en hebben mij natuurlijk ook 3 dagen gemist. Dan beginnen de juffen het welkoms ritueel te zingen en gelijk haken de kinderen in. Dan staan er dus 65 kinderen om je heen te zingen en dat is best heftig. Sander staat ook naast mij hardop te grinniken en weet zich duidelijk geen houding te geven.
Na het hartelijk ontvangst en we een beetje zijn bijgekomen gaan de lessen beginnen. Ik laat Sander de school zien en leg uit wat er allemaal gebeurt. Als het bijna pauze is om 10 uur besluiten we om alle schoenen uit te zoeken en klaar te zetten. Als het pauze is komen de kinderen allemaal om de schoenen heen staan en begint de chaos. Ik probeer nog eerst de grootste kinderen want er zijn meer kleine schoenen dan grote maar daarna is het gewoon ieder voor zich. Ik denk dat het een uur duurt voordat bijna alle kinderen een passend paar schoenen hebben. 9 kinderen hebben niets, ze hebben allemaal maat 31/32 en de meeste schoenen die er nog liggen zijn 26/27. Dan morgen maar even de stad in om nog een aantal extra te kopen!
Als om 12.30 uur de school is gaan we richting de stad. In mijn favoriete keniaanse restaurant bestel ik bonen en een chapati en Sander neemt een omelet. Hij krijgt dan ook alleen een omelet met meegebakken groente, brood hebben ze niet. De rest van de middag doen we rustig aan. We zijn echt nog wel moe en de eerste keer op het schooltje is ook best vermoeiend. 's Avonds gaan we pizza eten in het hippe backpackers restaurant. De pizza smaakt goed en dat is fijn want als we thuiskomen horen we dat er bij de buren weer een band speelt. Helaas.... Vorige week vrijdag was het stil maar dit betekent tot diep in de nacht echt keiharde muziek, ik hoop maar dat Sander een beetje kan slapen.

Gelukkig slaapt hij niet perfect maar best aardig! Hij is er zelf ook verbaast over en ik ben vooral opgelucht. Ik hoorde dat de muziek deze keer ook niet om 5 uur maar als om 4 uur ophield... Vandaag gaan we naar het weeshuis. Ik wil Sander in de 5 dagen dat hij in Kilifi is natuurlijk van alles laten zien waaronder ook het weeshuis en de kinderen waar ik in eerste instantie terecht was gekomen. We gaan er in de ochtend vast heen en gelukkig kennen ze mij al dus hij kreeg niet weer het hele welkomsritueel. De kinderen komen gedag zeggen en zijn allemaal wat ouder dus dat gaat heel relaxt. Ze hebben wel moeite met het uitspreken van de naam Sander. Een aantal vragen of we naar het strand gaan en ik stel voor dat we na de lunch naar het strand gaan. We voetballen wat met de jongens en met de meisjes doe ik wat meer meisjesachtige spelletjes. Dan is het tijd voor thee met een zoet broodje die ook wij krijgen.
Als het twaalf uur is gaan we richting de stad. We gaan naar de bank, schoen kopen en wat te eten voor de lunch. We nemen ook nog een zak lolly's mee voor de kinderen van het weeshuis. Rond 14 uur zijn we terug op het weeshuis en de kinderen hebben er zin in. Ze gaan allemaal mee naar het strand! Het is nog best een eind (20 minuten) lopen terwijl ook Sander aan iedere hand een kind heeft. Op het strand is het heerlijk en spelen we met de kinderen. Sander gaat zelfs zo ver dat hij met spijkerbroek en al uiteindelijk de zee in gaat. De kinderen zijn zo snel aan hem gewend dat ze om zijn nek heen hangen en wachten tot hij ze in het water gooit. Het is al tegen 17 uur als we terug lopen, Sander lekker in zijn natte korte spijkerbroek met zand wat echt overal zit. Op het weeshuis delen we de lolly's uit en dan gaan we richting Carel. Ik heb maar weer eens met mijn hand over mijn hart gestreken en hem vanmiddag gebeld of we langs konden komen voor een drankje (écht alleen een drankje). Hij wilde Sander graag ontmoeten en we zijn nu toch in de buurt. We blijven daar een uurtje zitten en Carel vraagt van alles. Ik heb tegen Sander gezegd dat ie vooral niet moet zeggen hij dat hij uit Rhoon komt omdat Carel daar ook vandaan komt en dan houdt hij daar niet meer over op. Het is best gezellig en net voor het donker wordt besluiten we te vertrekken. We vinden gelukkig nog een motor en gaan weer naar mijn favoriete keniaanse restaurant. We eten vandaag Pilau (soort nasi) en ook Sander vindt het best lekker, alleen het geitenvlees niet zo maar dat komt volgens mij meer omdat hij weet dat het geit is dan om de smaak.
Op zondag is het relax dag! We vertrekken om 10 uur naar het resort aan de overkant van de straat waar we heerlijk de hele dag aan het zwembad liggen. De lunch daar is goed en in de avond eten we een broodje hamburger. Heerlijk vakantie!